نگاهت را

بی پاسخ نخواهم گذاشت !

لبخندم را

بی پاسخ نگذار .. آرام ِ من ..

پسر سوار تاکسی شد. داشت به جوانی که جلو نشسته و شالگردن را سخت به دور خود پیچیده، نگاه می کرد که چشمش به کاغذی خورد که به شیشه ی جلوی ماشین چسبانده شده بود، طوری که همه ی مسافران بتوانند بخوانندش. رویش نوشته شده بود راننده ناشنواست و بعد هم توضیحاتی دیگر. مثلا اینکه اگر خواست پیاده شود باید با حرکت دست به راننده بفهماند و اینکه کرایه ی خط چهارصد تومان است.

به مقصدش رسید. از راننده ی ناشنوا تشکر کرد و از او خواست بایستد که پیاده شود. کرایه اش را هم داد. در این فاصله که راننده ی ناشنوا باقی پول را پس بدهد، جوان شالگردن به خود پیجیده، در حالی که از بالا آمدن گونه ها و ابرو هایش معلوم بود که دارد می خندد، به پسر گفت : «مگه نمی بینی نوشته راننده ناشنواست. چرا الکی تشکر می کنی؟» پسر بدون تأمل، طوری که انگار خودش به این موضوع قبلا فکر کرده باشد، گفت: «او کر هست ولی من که لال نیستم.» راننده ی ناشنوا باقی پول پسر را داد.
پسر از راننده ی ناشنوا خدا حافظی کرد و رفت.
جوان شالگردن به خود پیچیده، شالش را محکم تر کرد.
راننده ی ناشنوا به تاکسیرانی در خط خود ادامه داد.